In de media lezen we steeds meer berichten over biologische wijnen en over duurzame wijnbouw.
Zelf bezoek ik vrij intensief biologische, biologisch werkende (maar bewust zonder certificering), en intelligent duurzame wijnboeren. Al mijn wijnboeren proberen, gegeven de omstandigheden, zo goed mogelijk te werken. Ik selecteer ze immers op hun filosofie en op de kwaliteit van hun wijnen met een hoge prijs-/plezier verhouding.
Dus vraag ik mij sterk af hoe, anno 2018, wijnschrijvers Harold Hamersma en Esmee Langereis, in een artikel over hun Biowijnenboek, kunnen beweren dat je biologische wijnen eruit kunt halen doordat “er een bepaalde energie in die wijn” zit.
Zelf ben ik groot voorstander van zo duurzaam, dus toekomstbestendig, gemaakte wijnen als mogelijk. Zowel qua opzet in de wijngaard, omgang met de omgeving, maar ook qua sociale duurzaamheid in de wijnfamilies. Want deze moeten ook een goede toekomst hebben. En natuurlijk spuit je niet met gezondheidsbedreigende middelen als het je eigen familieleden of dorpsgenoten raakt.
Helaas wordt er in de media en tijdens proeverijen veel onzin verteld, althans worden er dingen beweerd die wetenschappelijk allang weerlegd zijn. Ik weet dat er tegenwoordig hele volksstammen zijn die vinden dat iedereen recht heeft op zijn/haar eigen feiten, maar:
-de biologische wijnbouw heeft in het algemeen de grootste CO2-voetafdruk van alle soorten wijnbouw (zie 10-jarig onderzoek in experimentele wijngaarden Sicarex): komt met name door het extra diesel-verbruik van de in de wijngaard gebruikte tractoren: biologisch werken is namelijk minimaal 2x zoveel uren werk in de wijngaard:
-in de biologische wijnbouw moet er ook stevig behandelt worden met gewasbeschermingsmiddelen en dit gebeurt door werkers die er als een soort van astronauten uitzien(omdat de wet dit eist). Zeker ook door klimaatveranderingen komen combinaties van warm weer met vochtigheid steeds vaker voor in vele wijnregio’s en dat betekent bijvoorbeeld de noodzaak tot de behandeling van (valse) meeldauw. Liefst preventief, want tijdens de regen kan er niet behandeld worden en als deze lange tijd aanhoudt dan ontstaan er grote problemen, zeker in de biologische wijnbouw, zoals momenteel grootschalig het geval is in Frankrijk (www.vitisphere.com, 15 juni 2018);
-in de biologische wijnbouw wordt er in de traditionele wijnlanden onder andere met aardige hoeveelheden kopersulfaat gewerkt. Het is kolder dat dit ok is omdat het een natuurlijk gif is. Dat is arsenicum immers ook en dan consumeren we ook niet. Koper in de grond breekt niet af, stapelt dus op en vergiftigd de grond. Dit mag biologisch genoemd worden, duurzaam is het in elk geval niet;
-hoe meer ik mij verdiep in biologische wijnbouw door het bezoek aan streken en wijnboeren, des te meer raak ik ervan overtuigd dat biologische wijnbouw het best gedijdt in wijnregio’s met speciale klimaten die hun eigen heersende winden kennen. Zoals de mistral in de Rhȏne, de mareis in de Italiaanse Gavi-streek en de sirocco op Sicilië. Geregeld heb ik meegemaakt dat, na een regenperiode, deze winden de wijngaarden droog en daarmee vrij schoon bliezen. In dergelijke streken is biologische wijnbouw zeer goed mogelijk;
- in streken met een hoge ziektedruk (vaak noordelijker en groener) zoals de Champagne en de Beaujolais kan biologische wijnbouw lastiger realiseerbaar zijn. Toevallig ben ik hier laatst de eerste wijnboer tegengekomen die vertelde dat zijn buurman erin geslaagd was van niet-biologische druiven een biologische wijn te maken: dat is toch knap, maar ook veelbetekenend! In werkelijkheid zijn er nauwelijks tot geen wijnboeren te vinden die op het gebied van hun wijnmaken het achterste van hun tong laten zien: dat is toch het geheim van de smid! Ook onderling is dit in de wijnstreken het geval, met als uitzondering een slip of the tongue tijdens de jaarlijkse feesten onder elkaar, zo heb ik begrepen.
Kortom: biologisch is goed, duurzaam is breder, want het gaat over meer, namelijk ook over de mensen, de samenleving en de noodzakelijke toekomst daarvan. Het gaat erom hoe mensen in symbiose met de natuur tot de mooiste wijn kunnen komen. Door ons alleen op het technisch deel in de wijngaard en in de wijnkelder te beperken, missen wij vele aspecten die voor het gezond voortbestaan van deze regio’s en hun innovatieve wijnfamilies van eminent belang zijn. Dat geeft mij (en ik hoop jullie ook) echte energie en het is volstrekte onzin om te zeggen dat die alleen in biologische wijnen te vinden is! Ik importeer dus met hart en ziel gemaakte duurzame wijnen, voor een eerlijke (betaalbare) prijs en vaak nog biologisch ook (al dan niet gecertificeerd)!
Robbert Jan Piet, 15 juni 2018
Reactie schrijven